historii o zmierzchu bogów i upadku człowieka w czas, już to typologii kolejnych, coraz bardziej zdeprawowanych epok.<br>Tak na przykład pisał Owidiusz w Przemianach:<br>&lt;gap&gt;<br>W tym lęku można widzieć psychiczną projekcję - im człowiek starszy, z tym większą nostalgią wspomina młodość - ale i przypisywać mu niejakie uzasadnienie empiryczne. Wiadomo, że ruch wahadła bez dopływu energii z zewnątrz po pewnym czasie zamiera. A jak się zdaje, w dzieciństwie ludzkości obawiano się, że świat to takie właśnie wprawione w ruch wahadło. Gdy jego ruch ustanie, świat czeka rozprzężenie i lodowata śmierć. Toteż w imię podtrzymywania tego ruchu niektóre cywilizacje (np. Aztekowie) nie zawahały się