i rzeźbione odrzwia. <br>Powiedział z zachwytem: <br>- Kiedyś, gdy to wszystko odrestaurujesz i odnowisz, będziesz miała prześliczny dom. <br>Potrząsnęła przecząco głową. <br>- Nie będę tu nigdy mieszkać - powiedziała. <br>Hubert zapytał nieśmiało: <br>- Czy myślisz, że zamek dostanie się twemu bratu? <br>- Spodziewam się, że nie! - zaprotestowała żywo. <br>- Więc... dlaczego nie będziesz tu mieszkać? <br>Lizeta wahała się chwilę, popatrzyła na Huberta uważnie. <br>- Nie wiem, czy mnie zrozumiesz. <br>- Ha! Skoro nie wiesz... - rzekł z urazą chłopiec. <br>- Zresztą mniejsza o to. Nie będę tu mieszkała, nie chcę mieć do osobistego użytku pięćdziesięciu ośmiu sal i pokojów wobec tego, że mnie... że... - urwała, zdając się szukać odpowiednich słów, i