de Vigny, który w kilka miesięcy później, w październiku 1829 roku, popremierową przedmową poprzedzał nie własne dzieło, które by miało zaskarbić sobie względy publiczności, lecz tłumaczenie Otella.<br>Magia nazwiska Szekspira rozsławionego w Paryżu przez niedawne występy angielskich aktorów zapewniała, że inscenizacja spotka się z zainteresowaniem, tłumacz nie musiał o nie walczyć. Mógł w swojej przedmowie swobodnie dywagować na temat sztuki przekładu oraz losu dramatu w teatrze.<br>Toteż z widocznym obrzydzeniem ukazał teatr jako rozpadającego się molocha, w którego tryby wtłacza się dzieło dramaturga: &lt;gap&gt;. Oto i konflikt między teatrem a dramaturgiem.<br>Vigny cenił w sztuce szczególnie prawdę i piękno; toteż pisząc o