Z geologicznego punktu widzenia BIF są niezwykłe ze względu na dużą gęstość przewyższającą wszystkie inne skały osadowe. Bierne izostatyczne osiadanie formacji równoważyło sedymentację, zapewniając stałe warunki tej samej głębokości przez cały czas osadzania.<br>Stromatolity Wraz z rozwojem późnych BIF pojawiały się lokalnie warunki umożliwiające wytrącanie węglanu wapnia. Można przypuszczać, że wapń w wodzie morskiej występował w postaci nasyconego roztworu kwaśnego węglanu, soli stosunkowo dobrze rozpuszczalnej. Obniżenie zawartości dwutlenku węgla w wodzie, poprzez jego wykorzystywanie do syntezy związków organicznych przez sinice, powodowało podwyższenie pH, czyli zmniejszenie kwasowości środowiska.<br>Cząstki wytrąconego węglanu wapnia wychwytywane były przez śluzowe otoczki komórek sinic, tworząc tzw. stromatolity