daszek i zadziera głowę, zadowolony, że zaczyna już łapać nawet takie drobiazgi. Na New York University każą się specjalizować - albo reżyseria, albo scenopisanie, albo zdjęcia, ale w szkole, w której jest teraz Anglik, uczą wszystkiego po trochu, w przekonaniu, że dobry filmowiec powinien znać się chociaż trochę na każdym elemencie warsztatu. W dodatku światło, które rejestruje klisza, nie ma nic wspólnego z oświetleniowymi sztuczkami, jakie się robiło w teatrze. Teatr to jaskinia filozofów, powtarzali kolejni instruktorzy, powolne kiwające się cienie, inaczej niż film, który bardziej przypomina patrzenie przez kryształową kulę, wielki pryzmat rozszczepiający rzeczywistość na migotliwe, kolorowe klateczki, oko muchy, idiotyczny