efekty nadzmysłowe. Pierwszy obraz otwiera pełniąca rolę prologu rozmowa między aniołem a szatanem. Jeden z obrazów został umieszczony w niebie (didaskalia dokładnie wskazują, jak należy sytuować aktorów: Święta Dziewica siedzi oblana delikatnym światłem, nieco niżej klęczy anioł, w tle ukazuje się, pod postacią płomienia, dusza przybywająca do nieba; gdy anioł wciela się w kobietę, skrzydła "same mu odpadają"). Uderza perfekcja scenicznych wskazówek Dumasa: zwraca uwagę dokładnie na to, co ma przykuć uwagę widza. Gdy kształtuje pełną grozy scenę w kościele, wymienia wszystko po kolei: otwierają się grobowce, statua przemawia i chwytem za włosy unieruchamia Don Juana, zmarli ożywają, żądają pomsty, same