doświadczenie. Nigdy nie powiedziała słowa na ten temat, nawet i wiele lat po wojnie i aż do swojej śmierci, więc to wszystko jest zgadywane, ale to jest jedyne przypuszczenie, jakie się trzyma kupy: wydaje się, że te jej podróże do Niemiec, aż do granic Francji i do samej Francji we wczesnych latach dwudziestych, spalone podziękowania i zaświadczenia, jakie widział we wrześniu 39r i małe strzępy wspomnień przekazywanych wnuczkom można logicznie wyjaśnić tylko tym, że przewoziła wtedy materiały i polecenia, krótko mówiąc pełniła służbę kurierska do organizacji polskich w Westfalii. Jest faktem, że w swoich komentarzach bardzo źle i surowo oceniała, wyłącznie w