rzeczywiście w niezwykły sposób. Kogut - ogromny, najeżony złoto lśniącymi piórami, zerwał się już bez głowy do lotu, niosąc na przedzie czerwony kikut szyi. Ten lot bez głosu wart był otwartych z podziwu ust Antoniny i jakby uznania, bo kogut spadł dopiero uderzywszy i pień lipy. Tomasz rzadziej teraz chodził z wędką na rzekę i rzadziej biegał do Akulonisów, może z powodu książek. Ustronia mad Issą zaczęły mu się wydawać groźne, a co do polowań z łukiem, to jakoś z nikim z dzieci nie umiałby ochoty ich dzielić, zaraz wyglądałyby śmiesznie , nie to co poważne zajęcia jak łowienie ryb czy kręcenie dudek