odpowiedział starzec.<br>- Kto jesteście?<br>- Sotion i Kalias, przyjaciele Spartaka - podnosząc głowę odparł starzec.<br>Pasterze poruszyli się. W oczach ich zabłysł podziw i szacunek. Młody pasterz wstał i zniknął za zasłoną szałasu. Po chwili wyniósł dwie poduszki z owczej skóry, wypchane sianem.<br>- Oprzyjcie się wygodnie - powiedział troskliwie, podtykając je pod plecy wędrowcom.<br>- Podrzucimy drew do ogniska, będzie wam tu cieplej i wygodniej niż w szałasie.<br>- Tak, wygodniej - powtórzył starzec.<br>Posilali się powoli, trzymając oburącz kubki z mlekiem, które przyjemnie rozgrzewały dłonie. Pasterze obserwowali ich uważnie, w skupieniu. Długie lata spędzone w górach nauczyły ich, że nie należy przerywać niewczesnymi pytaniami posiłku ludzi