w usta raz i drugi, jak w kinie; w chwili zaś kiedy KLARA pragnie się wyswobodzić z uścisku, przerzuca swe całowanie na ręce, że niby nie seks, ale wdzięczność biedaka.<br>KLARA tuląc do piersi głowę emigranta Tony... co pierwsze konwalie mi przyniósł... Pan Bóg pomoże ci na pewno wyminąć czarny węgiel i samobójcze auta... i odzyskać ojczyznę i warszawskie nieruchomości...<br>ANTEK Dziękuję. Takie słowa na pewno dobrze mi zrobią. Jestem tego pewien. (znowu całuje ręce a następnie usta KLARY)<br>KLARA już się nie broni; (w chwili gdy Antkowe ręce zaczynają dziwny manewr wokół jej ciała, zaprotestuje) Nieeee... nie rób tego.<br>ANTEK