przodkami były częste w całym paleozoiku Rostroconchia, szczególnie różnorodne w kambrze i ordowiku. Mięczaki te, choć podobne kształtem swoich muszli do małżów, miały półkulistą muszlę embrionalną, a wzrost stale zamkniętej muszli mógł się odbywać jedynie dzięki jej równoczesnej resorpcji wzdłuż grzbietu, podczas gdy u małżów już w tym stadium występuje więzadło łączące dwie osobne skorupki (ryc. 7.5). Na tym etapie ewolucji doszło do utraty narządów głowy wraz z radulą, bowiem nie mają ich ani małże, ani również pochodzące od rostrokonchów walconogi (Scaphopoda).<br>Znamieniem ich pokrewieństwa jest podobieństwo larw i otwarcie muszli z obu końców dla zapewnienia stałego przepływu wody.<br>Konstrukcja