dłoń między udami. Druga po swojemu patrzy w sufit i nie notuje, choć trzyma blok przed sobą, przesuwa tylko raz po raz czubkiem palca po krawędzi ostrych zębów. To nie są niewinne gesty.<br>- Zgłębiając te rozdziały, stajemy u samych źródeł niezliczonych opowieści o wampirach kobiecych i męskich, opowieści, w których wiarygodna transylwańska anegdota jest tylko pretekstem mającym nas zwabić do lochu, między lepkie pajęczyny seksualnej podświadomości Zachodu... - zaczyna z przejęciem, czytając z kartki, blady student, któremu dziś profesor powierzył wprowadzenie do zajęć. Przez uniesione lekko w górę okno wpada nawet tu, na dwunaste piętro, jazgot klaksonów i zniekształcone echo megafonu z