Zwyczajnych niezwyczajnych.&lt;pause&gt; Braciszek mój przyjechał na dwa tygodnie. Tak wiesz, trochę więcej czasu z nimi &lt;pause&gt; A to to, a to tamto. O dwunastej teraz jedziemy do. Jakiś obraz chce kupić, wiesz, malowany taki &lt;vocal desc="yyy"&gt;.&lt;/&gt;<br>&lt;who2&gt;Stary?&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;Nie tam. Ja to tam się śmieje, ale to jest jego sprawa.&lt;/&gt;<br>&lt;who2&gt;No jasne.&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;Jakiś tam widoczek tam, zima, coś.&lt;/&gt;<br>&lt;who2&gt;Aha.&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;Maluje taka jedna w Podkowie, w Milanówku. Kolegi mojego żona. Sobie tak tam maluje. &lt;gap&gt;&lt;/&gt;<br>&lt;who2&gt;No jak chce no to...&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;Jak chce &lt;gap&gt;&lt;/&gt;<br>&lt;who2&gt;&lt;gap&gt; to wariactwo. Moje to tam &lt;gap&gt; Ale mnie i tak przyjemnie. Pani rektor po Wyższej tej Akademii Sztuk Pięknych przyszła na Zapiecek i do mnie, specjalnie