Sudermanii, aby poślubić piękną wnuczkę Katarzyny, wielką księżniczkę Aleksandrę. Ks. Sudermanii podczas oficjalnego powitania z niesłychaną galanterią przeprasza carycę za to, że dowodził armią przeciwko jej wojskom. Katarzyna odpowiada mu w sposób niemniej &lt;page nr=153&gt; dworny: "Muszę wyznać księciu, że cierpię na przykrą przypadłość, która często staje się udziałem ludzi w moim wieku: zupełnie straciłam pamięć". Pomimo tak obiecujących początków planowane małżeństwo w rezultacie nie dochodzi do skutku - z powodu różnic religijnych między narzeczonymi i nieustępliwości młodego Szweda.<br>Zaręczyny zostają zerwane z wielkim hukiem i delegacja szwedzka opuszcza Petersburg. Wtedy rozgniewana i rozgoryczona Katarzyna składa nieoczekiwaną ofertę polskiemu księciu. "Zamiarem carycy było zawsze