choćby był rzekomo pożyteczny i godny poważania. I jeżeli różne to są rzeki: rzeka katolicyzmu i rzeka humanizmu - widzę, że płynę raczej tą ostatnią. Ale mam nieco nadziei, że są to tylko dwa rozgałęzienia głównego nurtu i że mogą się ze sobą spotkać. Nie przyczynią się do tego spotkania współcześni wielbiciele czynu, którzy w grudniu mówią: od 1 stycznia zostaję katolikiem, a w lutym: od 1 marca zostaję narodowym socjalistą... Mógłbym sobie zadać skromne pytanie: skąd pochodzi to wszystko, co głoszę, skąd się wzięła ta skwapliwa obrona wartości stałych i ten intelektualizm i ta niechęć do uczuć choćby najlepszych. Czy spędzając