zapis wewnętrzny". Wie, że to niemożliwe, ale przecież prawdziwa literatura, humanistyka, wręcz każdy godny uznania trud człowieka - to zbliżać się do niemożliwego. Takim zbliżaniem się do niemożliwego zapisu cierpienia, które ma być cierpieniem pojedynczego konkretnego człowieka, cierpieniem osobliwym i jedynym, a jednocześnie cierpieniem człowieka współczesnego, którego świadomość została związana nićmi wielowiekowej tradycji z humanistyczną przeszłością- jest "Notatnik" Anny Kamieńskiej. W sytuacji, w której powstawał, nie było miejsca na namysł nad sobą. A jednak nawet ze skąpych i lapidarnych uwag dotyczących samego procesu pisania oraz literatury w ogóle można wysnuć przekonanie, że i dla Kamieńskiej "Notatnik" stanowił ważną w jej twórczości, bo