to niech szybciutko przychodzą. I zawołajcie panią Kwieciszewską, ona się interesuje sztuką.<br><br>&lt;page nr=138&gt;<br>Poczuł delikatny zapach magnolii i ciepło przy swoim policzku. Nie musiał się odwracać, by wiedzieć, że stoi przy nim Aurelia.<br>Jeśli chodzi o perfumy - był nieomylny.<br>A więc przyszła pomagać.<br>Odwrócił się ku niej.<br>Stała bardzo blisko. Maleńkie wisiorki migotały po obu stronach jej kremowej twarzy. Oczy też migotały. I - czy to możliwe? - miała chyba trochę pomalowane usta!<br>Konrad odwrócił od nich wzrok. Flirciara. Salome.<br>- Zaczynajmy - rzucił sucho. - Już chyba nikt nie przyjdzie.<br>- Nie, poczekajmy jeszcze choć pięć minut - szepnęła ona. - Dajmy im szansę. Przecież jeśli się spóźnią - nie