delegację, żeby to zbadać. "To nie komunistowie są, ale ekonomistowie" - brzmiała konkluzja sprawozdania, w którym opisywali wspólne sale dla ludu, gdzie rodziny mieszkały przedzielone prześcieradłami, osobne mieszkania i kuchnie dla starszyzny, tudzież ciągły nadzór: małe okienka otwierające się nagle w ścianie i ukazujące się w nich ucho. Hutteryci o tej wizycie też zostawili świadectwo. Nie podobali się im panowie w futrach, na wspaniałych wierzchowcach, chciwi teologicznej dysputy, cytujący Biblię po łacinie, grecku i hebrajsku. <br> Hutteryci po wielu prześladowaniach i wędrówkach przetrwali w Kanadzie i w Północnej Dakocie jako zamknięte społeczności, wzbudzające gniew okolicznych farmerów swoim kolektywnym bogactwem. Nie mają oni nic