zostały przyniesione przez wodę lub wiatr. Te dwa rodzaje minerałów stanowią więc najczęstsze środowisko życia organizmów. Osad po wyniesieniu ponad powierzchnię zbiornika wodnego, w którym został zdeponowany, staje się skałą dostępną do badań paleontologicznych.<br>Źródłem informacji o dawnej organizacji struktur żywych pogrzebanych w osadzie jest nieciągłość struktury i(lub) chemicznych właściwości w obrębie skały powstałej z tego osadu. Zdobywanie danych paleontologicznych polega na identyfikacji i określeniu konfiguracji tej nieciągłości. Bywa, że szczątek organiczny jest chemicznie identyczny z otaczającą go skałą, a różni się od niej jedynie odmienną strukturą (rozmieszczeniem kryształów). Trzeba wtedy naszlifować powierzchnię skały, wypolerować ją bądź nadtrawić czynnikiem reagującym