przyjacielem starego księdza.<br>- Od tej chwili postanowiłem, jak będzie. Założyłem te sady. To jest siedem włók, czy wiesz, mój chłopcze? - proboszcz zaczynał mówić z ożywieniem i dumą. - Siedem włók najpyszniejszych gatunków, świetnie prowadzonych. Wszystkie moje dochody idą na to. <br>Jaki robił użytek z owoców, to już Hubert wiedział. Tych siedem włók wypłacało ludności krzywdę małego złodzieja ze złamanymi nogami. By już żadne dziecko w mieście i okolicy nie narażało swoich nóg i nie popełniało grzechu z ochoty skosztowania cudzego owocu. <br>Co zaś do przycisku, to proboszcz bardzo bolał nad tym, że musiał go darować. Nad wyraz lubił ten kawał białego marmuru