w oczekiwaniu na kondukt trumien, który około dwunastej miał się pojawić na ulicach i płynąć w ciszy pod oknami domów. Pożar dogasł całkowicie, gdzieniegdzie dymił jeszcze jakiś plastik, kawałek żaluzji. Jednak było już po wszystkim. Uprzątnięto trupy, poparzonych i rannych odwieziono do szpitala.<br>Podwórka wypełniły się ciężką, świdrującą ciszą, zniknęła wrzaskliwa dzieciarnia, zamknięte okna broniły dostępu do mieszkań. Lokatorzy tkwili w milczeniu przy stołach, przy dawno wystygłej herbacie, a dzieci siedziały grzecznie na tapczanach z rączkami złożonymi jak do modlitwy. Ani jedna komórka nie zadzwoniła, jakby naraz Zatorze zostało odcięte od świata! Za to co chwila wybuchał szloch i niósł się