wywoływały szok i wewnętrzny sprzeciw. Kiedy tak ogarniałem wzrokiem rozpościerające się wokół łagodne pagórki i widziałem księżyc świecący nad spokojnym białczańskim niebem nie mogłem w to uwierzyć, że za kilkanaście godzin na powrót znajdę się w surowej żołnierskiej sali, że będę na rozkaz jadł i spał, że znowu będę słuchał wrzasku kaprali i że jeśli zechcę iść przed siebie, to wcześniej czy później napotkam ogrodzenie z kolczastego drutu. Pocieszałem się tym, że przecież nie będzie to trwało wiecznie a tylko jeszcze niespełna półtora roku.<br>W domu spędziłem dwa dni. W zasadzie niezbyt chciało mi się odwiedzać swoich kolegów ze szkoły, ponieważ