I przyszły ustrój, <br>i ludzie, i całe życie. Może to nie była zresztą <br>jej wina. Może ją tak wychowali. Może to ten ojciec albo <br>ta ciotka... ale - nic już na to nie można było <br>poradzić. <br><br>- Nie - powiedziała Adela, uspokoiwszy się trochę <br>po tym wybuchu głuchej, rozsadzającej ją już od dawna <br>wściekłości. - Ani ty dla mnie, ani ja dla ciebie! <br><br><br>I wróciła do matki, bo już Staszek wołał, że <br>ciotka się jakoś tak po pościeli rzuca. <br><br>Matka leżała rozpalona w gorączce. Jęczała <br>głośno i poruszała nieustannie rękami. Usta miała <br>spalone i prawie czarne. Wyglądała tak dziwnie, że przestraszony <br>Stasiek wysunął się zaraz