podobnej poetyce utrzymanego Helasa (1821), ale miał nadzieję na sukces rozpoczętej przed śmiercią i nie ukończonej sztuki o Tankredo Tassie; myślał o obsadzie ról, pisał że będzie to sztuka &lt;q&gt;&#132;bardziej moralna niż Fazio [Henry Milnama], bardziej poetycka niż Bertram [Charles Roberta Maturina]"&lt;/&gt;. Podobne ambicje sceniczne miał John Keats. Był współautorem dramatu historycznego Otho the Great (Otho Wielki 1819, podjęcie głównej roli planował Edward Kean), ale odrzucono go w Drury Lane i w Covent Garden; przed śmiercią Keats zapowiadał następne dramaty.<br>Autorem ośmiu sztuk był Byron, większość pisał z myślą o scenie, ale za jego życia wystawiono tylko tragedię Marino Faliero