brzęczy...<br><br>Na bylicy się dłużą dżdżu płynne kolczyki,<br>A cienie, gdy z gęstwiny wybiegają boso, <br>Idą - w żal i z powrotem, jak te pacholczyki,<br>Co w piosence - w takt śmierci Magdalenkę niosą...<br><br>A o tej Magdalenki śpiewanym pogrzebie<br>Aniołowie wspominać lubią na błękicie -<br>I gdy znuży ich mgliste z wiecznością współżycie -<br>Młodzą skrzydła na deszczu, co wilży sny w niebie.<br><br>Łagodząc nieśmiertelność tych skrzydeł podmuchem -<br>To - rojno, to - w rozsypce na mniejsze gromady -<br>Krążą w słońcu nabytym od motyli ruchem,<br>Jak puszyste - o czar swój dbające owady.&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;PEJZAŻ WSPÓŁCZESNY&lt;/&gt;<br><br>Dzieje się w krwi pożywką podchmielonym czasie.<br>Tak nie można trwać nadal