się kraj, chrześcijański wreszcie, który przeganianych Fonitów przygarnął i dał im schronienie. Krajem tym była Eufonia. <br>Do dziś chlubią się Eufończycy ówczesną swoją tolerancją. Różnie z nią potem bywało, lecz faktem jest, że jednak być musiała. Tuż przed wojną co dziesiąty obywatel Eufonii z pochodzenia był Fonitą. Eufończycy z Fonitami współżyli w jako takiej zgodzie, jak w małżeństwie nie z miłości wprawdzie, lecz z rozsądku, a potem i z przyzwyczajenia. <br>I oto wojna stała się dla jednych i drugich hekatombą. Wojnę rozpętali narodowi dodekafoniści z Gesmanii, których jedną z naczelnych idei był zaciekły antyfonityzm. Nigdy jeszcze w historii tak metodycznie i