północ. Zmarłemu wkładano do grobu przedmioty użytku codziennego - sprzączki, paciorki wykonane ze szkła lub bursztynu, gliniane przęśliki, igły, zapinki do spinania odzieży, bransolety. Co ciekawe ludność kultury wielbarskiej nie praktykowała składania do grobów przedmiotów wykonanych z żelaza, dlatego też nie znamy z pochówków ani narzędzi, ani broni. Palone szczątki zmarłych wsypywano do specjalnie do tego celu przygotowanych naczyń - popielnic. Popielnice wielbarskie charakteryzują się tym, iż są cienkościenne - dlatego też często bardzo kruche, niejednokrotnie jednak pięknie zdobione - być może w ten sposób oddawano cześć zmarłemu. Wraz ze spalonymi kośćmi do urny wrzucano również dobytek zmarłego - elementy stroju, przedmioty użytku codziennego. <br>Ponadto na