zatem niepozostawiająca wyraźnej anomalii irydowej. Prawdziwym sprawcą końca kredy miałby być upadek innego obiektu, związanego z anomalią irydową. Byłby on już tylko kroplą, która przepełniła czarę. Z powodu wcześniejszych impaktów (po których pozostały kratery Chicxulub i mniejsze - Silverpit na Morzu Północnym czy Bołtysz na Ukrainie), a także długotrwałych erupcji dekańskich wulkanów, biosfera od dawna znajdowała się w kryzysie i bolid sprzed 65 mln lat zadał już tylko decydujący cios. <br><br>* Autor jest paleontologiem (bada m.in. późnokredowe dinozaury) i popularyzatorem nauki (założyciel serwisu &lt;gap&gt;) z Muzeum Ewolucji Instytutu Paleobiologii PAN i Muzeum Geologicznego Państwowego Instytutu Geologicznego.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art"&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Światło na Słońce&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Wkrótce na Ziemię dotrze