czy myśli o mnie czy o Polsce?<br><br> Przekazał potem pan Franciszek we wspomnieniu tę scenkę, zachwyt nad pięknem, lecz - nad pięknem starości, "kiedy to już wiek i praca wybieliły jej włosy". I te włosy wydawały się w świetle być srebrzystą aureolą, jak na kościelnych obrazach wypacykowanych przez niedzielnych artystów. Godlewski wychwytywał też okiem zimnego obserwatora niedobre proporcje: "duża głowa, osadzona na nieco podniesionych ramionach małego korpusu". W sposób dość niesamowity ukazywała mu się o zmroku jej twarz; pamiętał, że gdy siadywała w ciemnej sukni z aksamitu na ciemnej kanapie i zmierzch zaczynał ujednolicać wszystkie barwy, to doznawał dziwnego uczucia: "ta dostojna