była za dziesięć dziewiąta.<br>Kupił bilet, wsiadł do podstawionego już pociągu, która zaraz<br>ruszył i wlókł się beznadziejnie długo, przystając na każdej<br>stacyjce, a często także pomiędzy stacjami. Godziny wlokły się<br>w nieskończoność. Dopiero o szesnastej znalazł się na przystanku Radziechowy.<br> Tym razem było już zupełnie ciemno i nie musiał wyczekiwać<br>godzinami zmroku, by wkroczyć do wsi. Wokół<br>panowała cisza, jak makiem zasiał.<br> Obszedł dookoła rodzinny dom. Spojrzał w okno. Ojciec<br>siedział pochylony nad książką, matka stawiała na stole<br>kolację. Uściskom i łzom szczęścia nie było końca. Znów na<br>parę godzin w domu Wojciuchów zapanowała radość. Dosłownie na<br>parę godzin, bo