pieśniarzy i deklamatorów, po południu zapasy ciężkozbrojnych i przysięga.<br>Batiatus długo tarł frasobliwie dostojną, rudą brodę i małymi niespokojnymi ślepkami, w obramowaniu białych jak u świni rzęs, świdrował twarz gladiatora. Po co śpiewy i tańce? By monotonią nie znużyć szlachetnych gości? Cały program trzeba rzeczywiście rozbić na dwie części - jednorazowo wyczerpać się nie da. A więc dobrze, niech będą wiersze i pieśni, byle niedużo. Po południu reszta programu. Zapewne wtedy zbiorą się znakomitsi goście. Rzeczywiście, popisy gladiatorskie ładniej wyglądają w blasku zachodzącego słońca, pochodni i oliwnych lamp. A i patrzeć przyjemniej, gdy powiewa miły wieczorny wietrzyk, niż w spiekocie południowych godzin