chłopów, a wreszcie przecież rozczulającą głupotę Salomei, która błyskawicznie zapomina o rzezi całej swojej rodziny, by rzucić się w ramiona możnego ukochanego. <br>Słowacki patrzy na to wszystko ze zgrozą. Zgrozą, opartą na rozumieniu historii, a nie ciemnym oparem mistyki wieje też ze sceny Teatru Narodowego, gdzie pięknie, czytelnie i mądrze wykłada się ten straszy sen polskiej panienki, sen, z którego nikt w tej sztuce naprawdę się nie obudził. <br>Przedstawienie to jako fakt kulturalny ma w sobie klimat pełnej zdziwienia radości, jaka towarzyszy odkryciu czegoś cennego i pięknego, w czego istnienie gotowi byliśmy powątpiewać. <br>&lt;au&gt;KTT&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;sytuacje&lt;/&gt; <br>&lt;tit&gt;NIEWŁAŚCIWA ATMOSFERA DO POWSTAWANIA ARCYDZIEŁ&lt;/&gt;<br><br><br>Interwiuwowany