A ja, niby to przypadkiem, strzelałem z bata.<br> Spłoszone konie z miejsca przechodziły w kłus.<br> Dziewczyny, wtulone w matkę, popiskiwały z przerażenia.<br> Uspokajałem je, odwracając się do nich i sypiąc im na kolana zakupione wcześniej cukierki w papierkach.<br> Ale swój zamysł nadal wykonywałem skrupulatnie.<br> Niby to z rozpierającej mnie uciechy wykrzykiwałem weselne przyśpiewki i coraz głośniej i częściej strzelałem z bata, popędzając i tak już będące w pełnym galopie konie.<br> Błonie, jak ogromna zielona karuzela, rozkręcało się przed nami.<br> A ja pędziłem tym błoniem w dopalającą się za kościelną wieżą jutrznię.<br> Chciałem przed dopaleniem się tej wiklinowej jutrzni dopędzić i minąć