podaje, że hojny hrabia przetracił w ten sposób piętnaście tysięcy dusz.<br><br>Andrzej Koźmian w swoich wspomnieniach pisze, że gościnność była w Polsce poczytywana za "cnotę, przyjemność, rozkosz, potrzebę życia". W czasach, gdy nie istniała telewizja, a książka była rzadkością, w samotnych i oddalonych od siebie dworach i pałacach gość był wymarzoną rozrywką, źródłem wiadomości ze świata, plotek i anegdot. Jeden z ówczesnych pamiętnikarzy przypominał postać stryja, który siedział na ganku z lunetą i wypatrywał przejezdnych. Gdy na drodze ukazywał się powóz, służba była wysyłana z poleceniem zaproszenia, a nawet doprowadzenia gościa do dworu.<br><br>Organizacja i aranżacja przyjęć wymaga nie tylko zasobów