rękę Typowiczowi. Idą po schodach. Jan odsuwa kotarę. Za nimi idzie dwóch starców, za nimi Ojciec, a w tyle wlecze się zupełnie złamany Korbowski. Przez cały czas Edgar i Kurka stoją nieruchomo, patrząc na siebie. Wszyscy znikają za kotarą, która się<br> zasuwa<br> KURKA<br>Czy ty ją kochasz?<br> EDGAR<br>Nawet nie wymawiaj przy mnie tego słowa. Nienawidzę samego jego dźwięku.<br> KURKA<br>Ostatni raz odpowiedz na pytanie.<br> EDGAR<br>Nie, nie, to jest co innego. Jestem zupełną marionetką, wszystko dzieje się poza mną. A siebie widzę jako jakiś cień chiński poruszający się na ekranie. Mogę tylko obserwować ruchy, ale nimi nie władam.<br> KURKA<br>Więc