samą w sobie, nie podlegającą nikomu innemu prócz swego naczelnika.<br>Naczelnikiem był każdorazowo najstarszy przedstawiciel potomstwa Hebera w prostej <br>linii, względnie, jak w tym wypadku, syn, na którego ojciec przelał godność <br>już za swego życia. Naczelnik miał prawo życia i śmierci nad każdym członkiem <br>plemienia. Rozsądzał spory, wydawał wyroki i wymierzał sprawiedliwość. Członkowie <br>szczepu byli obowiązani służyć mu wiernie, słuchać ślepo. Tak było od wieków <br>i nie sądzili, by kiedykolwiek ten stan rzeczy mógł ulec zmianie. W zamian za <br>posłuszeństwo, naczelnik dbał najtroskliwiej o ich potrzeby, był obowiązany <br>zapewnić dobre pastwiska, dostarczyć wody i żywności, zasłonić przed niebezpieczeństwem; <br>w razie krzywdy wyrządzonej