wszelkich x: r(x, h) powinno wzrastać, gdy (x.h) maleje; powinno osiągać maximum, gdy x = h ; powinno być symetryczne względem x. Ten ostatni warunek tłumaczy się faktem, że jeśli cel wnioskowania jest czysto teoretyczny, to znaczenie posiada tylko rozmiar błędu, a nie np. jego znak. Prostą funkcją spełniającą powyższe wymogi jest np. r(x, h) = .(x.h) . Wówczas: jeśli istnieje reguła d taka, że dla wszelkich x: E..óx.d(x)ś. = max'­Ć, to wnioskowanie wedle tej reguły jest uzasadnione tym, że jest ona najskuteczniejsza ze względu na określony wyżej cel. W literaturze statystycznej takie właśnie reguły (estymatory) nazywa