klasycyzmu, wielokrotnie przywołując w swych rozważaniach nazwiska Arystotelesa, Platona i Horacego oraz nawołując do przestrzegania zasad dobrego smaku, zdrowego rozsądku i praw przyrodzenia. Wymownym świadectwem tego, w jakim kierunku ewoluowały refleksje i ustalenia naukowo-badawcze Borowskiego, jest nie tylko rozprawa konkursowa, inspirowana przecież w poważnym stopniu przez Ernesta Groddecka, ale wymowny fakt, że już w następnym roku po śmierci swego poprzednika opublikował na łamach &#132;Dziennika Wileńskiego" (1815 t. 1) obszerny artykuł O życiu i pismach Euzebiusza Słowackiego, a w dziewięć lat później przyczynił się do wydania w formie publikacji książkowej całej niemal jego spuścizny piśmienniczej.<br> Nie były to bynajmniej gesty