zjawiska inteligencji zbiorowej. To dzięki niej społeczności, w których trwa niezakłócona komunikacja horyzontalna między poszczególnymi jednostkami, czyli, jak by powiedział Popper, w których trwa krytyczny dialog, są zdolne do uczenia się, współdziałania i rozwoju, mimo że pozornie ich członków nic nie łączy.<br>Ważnym aspektem takiego modelu społecznego jest to, że wyposaża on jednostkę w siłę, nie odbierając jej wolności. Każdy twórczy podmiot może wnosić do świata trzeciego, do &lt;orig&gt;noosfery&lt;/&gt;, swój głos, bez obawy, że tam zaginie. Zależnie od jakości wypowiedzi będzie miał on większy lub mniejszy wpływ. Jednocześnie jednostka może się dodatkowo uzbrajać, czerpiąc ze zgromadzonych zasobów. Stąd tak wielką wagę