promującym ideę "rewolucji artystycznej" w prozie. Mam tu na myśli przesadne dopuszczenie rozmaitych zapisów rozmaitych gatunków mowy jako zabiegów najpełniej wyczerpujących zadanie literatury będącej poszukiwaniem nowych środków wyrazu, zbyt pochopne uznanie niektórych jako arcydzielnych Drugim założeniem, wypływającym bezpośrednio z uprzednio charakteryzowanego, pozostawało zrównanie wypowiedzi pisarza z wypowiedzią krytyka, a więc wypowiedzi literackiej z metaliteracką.<br>&lt;gap&gt;<br> "Krytyka to przestrzeń niepewności", stąd ostre "nieletnie" recenzje są przejawem hucpy, arogancji i ignorancji autora. Tekst krytycznoliteracki jest nieuchronnie "prowizoryczny" i niemniej "literacki" (w znaczeniu: jest fikcją literacką), aniżeli tekst poety czy prozaika, różni się od tamtego jedynie formą gatunkową.<br>&lt;gap&gt;<br> Tak stawiany znak równości sprawia, że wszystko