minę. Zenobia odstąpiła od Fryderyka, podeszła do mnie i szepnęła:<br>- Pan Fryderyk na pewno znakomicie tańczy, a zaprzecza tylko przez skromność.<br>- Dżudo również nie zna - rozłożyłem ręce. Zenobia wzruszyła ramionami.<br>- I pan w to wierzy? Pan sądzi, że taki mężczyzna, jak Fryderyk, naprawdę nie zna dżudo <br>&lt;page nr=115&gt;?<br>- Dlaczego pani go nie wypróbuje? Niechże pani zastosuje wobec niego któryś ze swoich straszliwych chwytów. <br>- Po co? Przecież sam mi pan powiedział, że nie wychodzi się za mąż za pomocą chwytów dżudo.<br>- Ach tak? - nareszcie zrozumiałem. - Więc pani nosi się z poważnymi zamiarami.<br>- Nie jestem wariatką, żeby jeździć z wami i dokonywać bezsensownych poszukiwań. Nie