interwentów amerykańskich. <br>W rozmowach, które korzystając z błogosławieństwa przymusowej bezsenności prowadziliśmy długo w noc z wietnamskimi przyjaciółmi, mówili nam oni o dwóch postawach utrudniających rozwiązanie tych zadań. Pierwsza wyraża się w niezwykle powolnej adaptacji do zadań związanych z pokojowym budownictwem, ze stabilizowaniem i poprawą warunków życia. Powolność koniecznej reorientacji znajduje wyraz w skłonności do sięgania po środki odpowiadające prawom wojny, w nawracaniu do doświadczeń obozu wojskowego, którym Wietnam nie mógł nie być przez drugie lata. <br>Postawa druga, której motywy cytuję: "można zrozumieć, ale pogodzić się z nią nie sposób" wyraża się w grubo przedwczesnym zafascynowaniu perspektywą dobrobytu, a w efekcie - w