z czasem następuje zacieranie deniwelacji dna. Z uwagi na słabe rozpoznanie miąższości osadów dennych w jeziorach trudno jest wyciągnąć wnioski odnośnie do średniego tempa wypłycania. W porównaniu jednak do tempa depozycji w otwartych oceanach jest ono średnio większe ok. 100--1000 razy. Proces zaniku jest więc nie tylko zmniejszaniem powierzchni wyraźnie widocznym od brzegu, lecz również tym "niewidocznym" postępującym od dna. Nawet największe jeziora ulegają presji rzek, które, dostarczając osady, doprowadzają do ich "obumierania". Tak jest nawet w "wielkim" Bajkale, do którego dopływająca od wschodu Selenga (dostarcza ponad 80% wód) wytworzyła olbrzymią deltę o powierzchni ok. 700 km<hi rend="upper">2</>, czyli zajmuje 2