udając<br>niezdecydowanego pasażera, wyszedł na korytarz. Frączysty,<br>siedząc naprzeciw "Profesora", przygląda mu się dobrze.<br>"Twarz dziwnie znajoma"... Profesor wyjmuje lusterko i zupełnie<br>nie po męsku, starannie układa zgniecione kapeluszem<br>pasma włosów. A więc to peruka. Teraz jest pewny. Powierzono<br>jego opiece marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego. Frączysty starał<br>się nie zmienić wyrazu twarzy, ale był tym wyraźnie<br>przejęty. "To ja, starszy szeregowy, mam teraz dowodzić<br>marszałkiem Polski" - taka myśl przebiegła mu błyskawicznie<br>przez głowę. Był bardzo dumny z misji, którą mu powierzono.<br> Po chwili do przedziału wszedł Rogowski. "Wszystko<br>w porządku" - potwierdził krótko i usiadł obok Frączystego.<br>Nie rozmawiali ze sobą w ogóle