impulsowa polega na dostarczeniu do układu energii w czasach rzędu mikrosekund ( 106), nanosekund ( 109), a ostatnio pikosekund ( 1012). Służą do tego wspomniane już liniowe akceleratory elektronów (patrz p. 6.1.5). Utworzone w impulsach produkty radiolizy muszą być zaobserwowane również w odpowiednio krótkich czasach (np. do badania reakcji wolnych rodników wystarczają impulsy mikrosekundowe, w przypadku pierwotnych procesów jonizacji konieczne są impulsy pikosekundowe). Detekcja powstałych produktów odbywa się metodami szybkiej analizy spektrofotometrycznej, polarografii i konduktometrii, pomiaru widm EPR specjalną techniką (metoda stroboskopowa).<br> Metoda badań w niskich temperaturach jest niejako alternatywna do metody impulsowej. Krótkożyciowe produkty pierwotne można badać albo techniką bardzo szybką