i staje zrozpaczony. Włączona kserokopiarka powiela w nieskończoność jakiś tekst, a sterty kartek unoszą się, targane przez suchy wiatr. Chwyta pierwszą z brzegu i czyta: Nie uciekniesz, koleś, do nieba. To nie są żarty! Widziałeś wystarczająco dużo. Propozycja nadal aktualna. Nie uciekniesz, koleś, do nieba. To nie są żarty! Widziałeś wystarczająco dużo. Propozycja nadal aktualna. Słowa Północnego w tysiącach ulatujących jak stado gołębi kopiach. Bezwiednie wypuszcza kartkę z rąk. Idzie dalej. Nie tak ma wyglądać fatamorgana, nie tak! Nagle po lewej stronie znowu coś niewyraźnie dostrzega. Tym razem zbliża się ostrożniej, pomny na kserokopiowy zwid. I co widzi? Oczywiście nie studnię