Kabatach. Dawnośmy się nie widzieli; zaprasza do domu. Jest po robocie, więc "daruj mi chwilkę, ale muszę zmienić kostium i zdjąć te przeklęte wysokie obcasy". Gadamy wolniutko, koleżusia przygotowuje obiad dla córki. "Może drinka?" - proponuje. Odmawiam, a koleżusia sobie skromniaka z colą nalewa. Zanim doszły ziemniaki, zmultiplikowała te skromniaki i wytrąbiła połówę. I tak codziennie.<br>U mnie na osiedlu widzę jak kilku menedżerów, garniturowców i płaszczaków wieczorkiem w cywilkach posuwa do sklepu. Cztery browary do siatki i pędem do domu. Opowiadał mi jeden z nich, szef wydawnictwa, że po robocie, jak już dotrze do domu, to nie ma większego szczęścia jak