nie tyle dialog, co przekazywanie polskim katolikom racji i wrażliwości żydowskich. To było bardzo cenne, gdyż dzięki temu mogliśmy się dowiedzieć o tych racjach w dość trudnym okresie, w którym nie dowiedzielibyśmy się o nich z innych źródeł. Te same środowiska jednak nie dokonywały z równym entuzjazmem przedkładania Żydom i wyznawcom judaizmu racji i wrażliwości polskich katolików. Myślę, że skutek tego widać w słynnym sporze o karmel w Oświęcimiu. Kiedy przyglądam się rozwojowi tej sytuacji, stwierdzam, że do konfliktu zapewne by nie doszło, gdyby prowadzone w Genewie rozmowy na temat obecności sióstr karmelitanek w Oświęcimiu były rzeczywiście partnerskie. Delegacja polska, wywodząca