świętego, czy Albert Wielki.<br><br>Podsumowanie. Dwóchsetletni okres rozbicia dzielnicowego był czasem wielkich przemian. Uszczuplenie uprawnień panującego doprowadziło do schyłku monarchii patrymonialnej, a także do powstania wyodrębnionych grup społecznych, zwanych stanami. Chrześcijaństwo, które, z jednej strony, niosło ze sobą treści powszechne - uniwersalne, z drugiej zaś, przejmowało rodzime pierwiastki, przyczyniło się do wzbogacenia kultury polskiej, będąc zarazem jej nieodłącznym i ważnym składnikiem.<br>Rozwijała się świadomość wspólnoty narodowej, coraz silniej zespalająca Polaków.<br>Rozkwitała gospodarka - rolnictwo i handel, powodując bogacenie się mieszkańców.<br>Życie w podzielonym na dzielnice kraju uczyło umiejętności organizowania się i zaradności. Tak rodziły się podstawy samorządności i podmiotowości społeczeństwa.<br>Słowem, mimo rozbicia