na cara, rozsławiły imiona rosyjskich terrorystów po całej Europie. Dodając do tego fakt, że pierwsi przywódcy polskiego socjalizmu rzeczywiście byli adeptami uczelni w Petersburgu i Odessie i stamtąd zaczerpnęli wiele wzorów, zarówno odnoszących się do programu, jak i do form działalności, łatwo było znaleźć argumenty za tezą o mechanicznym powtarzaniu wzorów znad Newy. To wskazywanie na rosyjskość źródeł socjalizmu w Polsce miało niebagatelną wymowę dla zniechęcenia społeczeństwa do nowej ideologii: rozszerzanie się prądów socjalistycznych komentowano jako nową, bardziej jeszcze zgubną dla młodego pokolenia formę rusyfikacji, przybraną w szaty postępowe, a w istocie wynarodawiającą ducha młodzieży. Argumentacja ta, z czasem żywo podjęta